Opšte je poznata činjenica da je Bora Stanković rano ostao bez roditelja i da posle njihove smrti brigu o njemu preuzima baba Zlata. Godine 1883. polazi u osnovnu školu koju završava u Vranju.
Sedam razreda Gimnazije, koja i danas nosi njegovo ime, završio je školske 1894/95. Osmi razred je završio u Niškoj gimnaziji gde je i maturirao 1896 godine. Iste jeseni Bora Stanković dolazi u Beograd gde se trajno nastanjuje i upisuje Pravni fakultet. Na njegovu nesreću te godine umire baba Zlata. Bora pada u finansijske teškoće i usled nedostatka novca, primoran je da 1898. godine proda porodičnu kuću svešteniku Arsi Popoviću iz sela Buljesovca za 1386 dinara.
Baba Zlata je igrala veliku ulogu u životu i odrastanju Bore Stankovića. Imala je nekih 70 godina kada je preuzela brigu o njemu. Posle smrti roditelja jedino je nju imao i nju je zvao “majkom”. Po baba Zlati nosi naziv i ulica koja vodi do memorijalnog muzeja. Još iz onog vremena je to bio baba Zlatin sokak. Kuća u kojoj se rodio Bora Stanković je upravo baba Zlata sagradila. Bora je spominje u mnogim svojim pripovetkama kao sto su: “Na onaj svet”, “Nas Božić”, “Tetka Zlata”. Ona ga je podsticala da nastavi školovanje kada je u nekoliko navrata želeo da napusti školu. Ona je imala taj “pripovedački dar”, kojim je hranila malog Boru. Umela je raznim pričama o Vranju, Vranjancima, starim vranjskim porodicama da mu priča duboko u noć, znala je razne priče, pesme na mnogim jezicima, turskom, pa čak i na albanskom. Poticala je iz hadžijske porodice i bila je sestra čuvenog trgovca Jovče.
Baba Zlatina kuća, sada memorijalni muzej Bore Stankovića, sagrađen je sredinom 19. veka. Tačna godina izgradnje kuće se ne zna. Bora Stanković je u njoj živeo sve do neke 22. godine.
Kuća je građena u balkansko-orijentalnom stilu. Interesantna je gostinjska soba koja je nameštena poluorijentalno. U njoj se nalazi vitrina sa Borinim knjigama, slika Jerusalima, kovčeg u kome se čuvala odeća. Sa istočne strane se nalazi ikonostas Borine krsne slave, ikona Svetog Nikole, na policama su poređani sahani (bakarno posuđe), koje se isključivo koristilo u svečanim prilikama.
U baba Zlatinoj sobi se nalazi njen razboj na kome tkala, kao i gvozden krevet, miraz njegove majke Vaske.
U središnjem delu kuće je u zimsko doba godine bilo ognjiste, a sada se tu nalaze porodicni originali: tapija pisana Borinom rukom iz 1898.godine, priznanica o prodaji kuće, Borin divit (mastionica), lanac od sata njegovog oca Stojana, libade baba Zlatino (gornji deo ženske odeće), kecelja Borine majke Vaske, Borina srebrna tabakera, rekla je Dragana Dekić, kustos memorijalnog muzeja.
U Borinoj radnoj sobi se nalazi njegova stolica, donesena iz Beograda. Ovu stolicu su njegove tri ćerke poklonile muzeju 1967. na otvaranju. Tu se nalaze i prevodi, biografski podaci o životu i radu (književnom stvaralaštvu) samog pisca.
U dvorištu je karakteristican dud, star negde oko 180 godina, crni dud (samdud), kao i letnja kuhinja i u njoj se nalazi zemljano posuđe iz 19. veka koje se koristilo svakodnevno.
Muzej – kuća je najposećenija u letnjem periodu, što se tiče pojedinacnih poseta, a najveći broj grupnih poseta beleže se od početka proleća (mart – maj) i u jesen (septembar-oktobar), rekla je za SE serbianews Lidija Ilić, kustos muzeja Bore Stankovića.
Na godisnjem nivou imamo oko 20000 posetilaca.
Kada dođu u Vranje, turisti mogu da posete: Narodni muzej Vranje, kuću Prepodobnog Justina Popovica, Manastir Prohor Pčinjski, Manastir Svetog Nikole, Metoh manastira Hilandar, Crkvu Svete Petke, Beli most, Markovo kale, Hamam, Saborni hram Svete Trojice, Spomen-soba garnizona Vranje.
Pročitajte i Zašto je Koštana tužila Boru Stankovića, a Pasa ostala njegova neostvarena ljubav?.